در هر خیابان گریه کردم گریه من را کرد{شاهین نجفی هر شب}

harshab shahin najafi

خواننده : شاهین نجفی / آهنگ : هر شب

متن آهنگ هر شب از شاهین نجفی :

دارم صدایت میزنم… بشنو صدایم را! بیرون بکش از زندگی و مرگ! پایم را

داری کنار شوهرت از بغض میمیری، شب ها که از دردِ تو، میگیرم کجایم را

هر بوسه َت یک قسمت از کابوس هایم شد، از ابتدا معلوم بودم انتهایم را

در هر خیابان گریه کردم، گریه من را کرد! شاید ببیند شوهر تو اشک هایم را

 

هیچم! ولی دارم عزیزم هیچ را از تو، مستی َم از نوشابه ی مشکی ست یا از تو؟

دارم تلو… دارم تلو… از نیستی مست َم، حالا دکارت مسخره ثابت کند هستم!

 

بودم! بله! مثل جهانی از تصورها، بودم! بله! در رختخواب، توی خرخرها

بودم شبیه رفتنت هر صبح از پیشم، بودم شبیه مشت کوبیدن به آجرها

حالا منم! که پاک کرده رد پایم را، میکوبم از شب ها به تو سردردها را

با تخت صحبت میکنم از فرط تنهایی، هستم! ولی در یاد تو وقت خودارضایی

بودم! کنار شوهری که عاشق زن بود، خاموش کردم برق را… تکلیف، روشن بود

خاموش ماندم از فشار بوسه ها بر لب هام، از چشم های بچه َت! که بچه ی من بود!

خاموش ماندم مثل یک محکوم به اعدام، خاموش/ماندی توی گریه… وقت رفتن بود

روشن شدم مثل چراغی آن ورِ دیوار، سیگار با سیگار با سیگار با سیگار . . .

میریخت اشک و ریمل َت بر سینه ی لخت َم، با دست لرزان َت برایش شام میپختم

روح َت دو قسمت شد… میان ما، تَرَک خوردی، خوردی به لب هایم، مرا نانُ نمک خوردی

بوسیدمت، بوسیدمت، بوسیدمت از دور، هر شب کتک خوردی، کتک خوردی، کتک خوردی

راه فراری نیست از این خواب پیچاپیچ، از هیچ در رفتم برای گم شدن در هیچ

بالا بیاور آسمان را از خدا، از من، مستی َت از نوشابه ی مشکی ست یا از من؟

دست مرا از دورهای دووور میگیری، داری تلو… داری تلو… از درد میمیری

خاموش گریه میکنی بر سینه ی دیوار، با بغض روشن میکنی سیگار با سیگار

باید بخوابی توو آغوشی که مجبوری، داری تن َت را داخل حمام میشوری!

با گریه، با خون، با صدای شوهرت در تخت، کز میکند کنج خودش این سایه ی بدبخت

من باختم… اما کسی جز ما نخواهد برد، بوی مرا این آبُ صابون ها نخواهد برد

جای مرا خالی بکن وقت همآغوشی، از بچه ای که سقط کردی در فراموشی

از شوهرت، از هر نفس، از سردی لب هات، جای مرا خالی بکن در گوشه ی شب هات

بیدار شو از خرخرش در اوج تنهایی، و گریه کن با یاد من وقت خودارضایی

حس کن مرا که دست بُرده داخل گیس َت، حس کن مرا بر لکه های بالش خیس َت

حس کن مرا در دوستت دارم درِ گوش َت، حس کن مرا در شیطنت هایم در آغوش َت

حس کن مرا در آخرین سطر از تشنج هام، حس کن مرا… حس کن مرا… که مثل تو تنهام!

حس کن مرا و ذوب شو در داغی دستم، بگذار تا دنیا بداند هستی ُ هستم